بررسی فقهی و حفظ آثار باستانی از منظر فقها

توضیح

آنچه انسان به دریافتن آن از راه توجه به آثار باستانی دعوت می شود تنها تجربیات زندگی مادی گذشتگان نیست بلکه درک سنت الهی است که ثابت و ملاک صحت وسقم عمل هرقوم است. به رغم ارزش معنوی آثارباستانی(فرهنگی،تاریخی) وجایگاه مهم آن ها درهویت یابی ملی و تاریخی ما، عوامل بی توجهی به میراث فرهنگی یا غارت و تخریب آنها را می توان درنگرش های فرهنگی، اوضاع نامناسب اقتصادی، ضعف نظام حفاظتی و نارسایی ها وکمبود قوانین جستجو کرد. این تحقیق با توجه به اهمیت موضوع با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی فقهی و حفظ آثار باستانی از منظرفقها و نارسایهای موجود در آن می پردازد. عدم آگاهی از این احکام و تزاحم بین مالکیت عمومی و مالکیت خصوصی نیز یکی از بحث برانگیزترین موضوعات در این زمینه است که آثار علمی آن در خصوص بزه تخریب آثار باستانی مشهود است.
واژه های کلیدی: حفظ ، آثارباستانی ، میراث فرهنگی ، احکام فقهی