بررسی قاعده تعظیم شعائر الهی نسبت به حضور و فعالیت اقلیت های دینی و مذهبی در ج.ا.ایران
اقلیت های دینی -- حقوق مدنی (Religious minorities -- Civil rights) | اقلیت های دینی (فقه) (Religious minorities (Islamic law)) | ایران -- قانون اساسی (جمهوری اسلامی) -- تفسیر و استنباط (Constitutions -- Iran (Islamic Republic) -- Interpretation and construction) | تعظیم شعائر | فقه حکومتی | فقه سیاسی (Political Islamic Jurisprudence)
فصلنامه فقه و سیاست، بهار 1402، شماره 7، ص.: 113-142.
1402
جمهوری اسلامی ایران، در تعاملات خود در عرصه سیاست داخلی نسبت به اقلیت‌‌های دینی (کلیمیان، مسیحیان و زرتشتیان)، نیازمند چارچوب و برنامه‌ای جامع و کامل بوده تا بتواند در عین حفظ شخصیت حقوقی اقلیتها، با حفظ وحدت و منافع ملی، از ظرفیت وجودی آنها در راستای آرمان و اهداف انقلابی خود بهره‌مند شود. از سوی دیگر حضور اقلیت‌‌های دینی در بافت جامعه ایرانی، دارای سابقه‌ای چند هزار ساله بوده و تفکیک آنها از جامعه مسلمین غیر ممکن است. ازاین‌رو پس از انقلاب اسلامی، ضمن مشروعیت و قانونی شدن حضور و فعالیت‌‌های آنان، در جهت بهره‌مندی از ظرفیت آنها، سیاست‌‌های رفتاری مشخص و معین اتخاذ شده است. پژوهش حاضر در صدد است با بررسی منابع، مستندات و مصادیق قاعده تعظیم شعائر الهی و توجه به مواد قانونی پیرامون اختیارات و فعالیت‌‌های آنها، نسبت بین قاعده تعظیم شعائر و حضور و فعالیت اقلیتها را مورد پژوهش قرار دهد. حضور و حمایت اقلیتها در موضوعات مهم سیاسی از جمله تجلیل و تکریم رهبران جبهه مقاومت، محکومیت اغتشاشات و حوادث تروریستی (شاهچراغ، کرمان، سیستان و بلوچستان)، حضور و تشویق جهت شرکت در راهپیمایی‌‌های دینی و ملی (روز قدس، 22 بهمن) نمونه‌‌های همزیستی مسالمت آمیز اقلیتها با جامعه مسلمین بوده و انقلاب اسلامی توانسته است از ظرفیت اقلیتها در راستای تعظیم شعائر الهی و تحقق اهداف و آرمان‌‌های خود به نحو شایسته بهره‌مند شود. در این پژوهش با رویکرد توصیفی - تحلیلی، با نوع تحقیق تطبیقی و روش تحلیل نظریه مبنا برای تحلیل داده‌ها استفاده شده است.
واژه های کلیدی: قاعده تعظیم شعائر الهی, اقلیت‌‌های دینی و مذهبی, قانون اساسی ج.ا.ایران, فقه حکومتی, فقه سیاسی
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد