بررسی ماهیت فقهی و حقوقی بیع زمانی

توضیح

در عصر معاصر که عصر ارتباطات نام گرفته است تأثیر و تأثر سیستم‌های حقوقی بر ‌‌یکدیگر امری اجتناب‌ناپذیر است، زیرا پیشرفت صنعت، فن آوری و علم و دانش بشری روز به روز پدیده‌های نوینی را در عرصه‌های مختلف از جمله در مقررات حقوقی می‌آفریند و ارتباط فراوان دولت‌ها و ملت‌ها با‌‌یکدیگر موجب تجربه‌های جدید از جایی به جای دیگر می‌شود. از آن جمله می‌توان به موضوع تایم شیرینگ (Time Sharing)‌‌ یا بیع زمانی اشاره کرد که در برخی از کشورهای اروپایی نقش مؤثر در جذب سرمایه‌ها و جلوگیری از اتلاف منابع دارد. برخی شرکت‌های ایرانی نیز بدون تعیین ماهیت فقهی و حقوقی، عملاً از آن استفاده می‌نمایند و برای تطبیق فعالیت‌های خود بر مبنای موازین حقوقی و فقهی، از قراردادهایی همچون بیع مشاع، صلح منافع، اجاره و مشارکت استفاده می‌کنند. لذا جهت تبیین خصوصیات و ماهیت فقهی و حقوقی، بیع زمانی مقاله حاضر تدوین گردیده است و تا تصویب قانون خاص می‌توان تحت عنوان ماده 10 قانون مدنی آنرا انجام داد. لیکن برای رفع اختلاف و ایجاد رویه واحد و پاسخگویی به نیاز جامعه و ضروریات عصر حاضر تصویب قانون توسط مراجع قانونگذاری را می‌طلبد.
واژه‌های کلیدی: بیع زمانی، انتقال مالکیت، مالکیت زمانی، عقود نامعین.