تأسیس دیوان بین‌المللی محیط‌زیست از منظر حقوق بین‌الملل و فقه

توضیح

از آن زمان که تاریخ به یاد دارد انسان متکی به طبیعت بوده و بر آن تاثیر گذاشته است.رشد سرسام‌آور جمعیت» مسابقه در استفاده از سوختهای فسیلی و سوء استفاده از علم و دانش» این کره حاکی را به سوی نابودی کامل و قطعی سوق داده است. برای مدتهای مدید حوادث طبیعی نظیر سیل» زلزله؛ آتشفشان» قحطی و طاعون و اپیدمی های مهلک برهم زننده نظم محیط زیست بوده‌اند اما طبیعت ود به تدریج به استقرار نظم برهم خورده می‌پرداخت. در حالیکه با ورود انسان به عرصه حیات» تغییر در محیط زیست و تخریب آن نه تنها ضایعات ویژگی ماندگاری یافتند بلکه پازسازی و جبران خسارت از توان طبیعت خارج شد. این آلودگی تا به آن حد گسترش یافت که بسیاری از گونه‌های حیات از جمله برخی گیاهان و حیوانات به طور کامل از بین رفته یا در معرض انقراض قرار گرفتند. صدمات وارده به محیط زیست در وهله اول قابل رویت نیست اما به تدریج آثار مخرب خود را بر سلامتی انسانها می‌گذارد. وضعیت محیط زیست نتیجه تعجیل دولتها و ملل در استفاده از محیط زیست است. شاید بهترین استدلال برای تاسیس دیوان بین‌المللی محیط زیست اجراء نظارت و مقابله با متجاوزان به ساحت محیط زیست است و اینکه بسیاری از مقررات زیست محیطی از سوی دولتها به عنوان موضوعات تشریفاتی و غیره آمره تلقی میشوند.
واژه‌های کلیدی: کنفرانس استکهلم، کنفرانس ریو، عصر تخریب، دیوان بین المللی محیط زست، انقراض گونه ها.