تابعیت طفل طبیعى در نظام حقوقى ایران

توضیح

ماده‏ ی ۹۷۶ قانون مدنی ایران، خالی از ابهام و اجمال نیست. یکی از مصادیق این ابهام و اجمال، تابعیت طفل طبیعی (فرزند نامشروع) است که برخی او را مشمول بند۲ این ماده دانسته و درنتیجه تبعه‏ ی دولت ایران به شمار می‏ آورند؛ ولی اکثر شارحین، به دلیل نامشروع بودن نسب، او را از قلمرو شمول این بند خارج می‏دانند.
بنابراین، ریشه‏ ی اصلی اختلاف، به تفاوت دیدگاه‏ها درباره‏ ی آثار مترتب بر نسب و الحاق یا عدم الحاق طفل طبیعی به پدرش بازمی‏ گردد. به همین جهت این مقاله در تلاش است با تبیین مفهوم نسب و آثار گوناگون آن و نشان دادن تأثیر مشروعیت و عدم مشروعیت نسب در ترتّب این آثار، از این ماده‏ی قانون مدنی ابهام ‏زدایی کرده و چگونگی تابعیت دولت ایران برای طفل طبیعی ایرانی را با اجرای سیستم خون روشن سازد.
واژه های کلیدی: تابعیت، تأثیر مشروعیت، تابعیت طفل طبیعی، سیستم خون، سیستم خاک، اقامتگاه.