تاثیر درمان عیوب بر حق فسخ نکاح

توضیح

 وجود عیب در زوجین می تواند از اسباب ایجاد خیار فسخ نکاح باشد, ولی تاکنون کم تر مطالعه ای به صورت مستقل بر این مساله توجه نموده که در صورت درمان عیوب, حق فسخ همچنان باقی خواهد ماند یا نخواهد ماند. از همین رو با استفاده از روش تحلیلی توصیفی مبادرت به انجام پژوهشی نمودیم که در طی آن به این نتیجه دست یافتیم که به نظر می رسد درمان عیوب, نمی تواند حق بر خیار فسخ را از بین ببرد, علت اصلی این ادعا آن است که خیار انحلال نکاح نوعی حق محسوب می شودکه لاجرم آثار آن را نیز در پی خواهد داشت, لذا برای زدودن آن نیازمند نص مشخص می باشیم, حال آنکه نصی در این حوزه وجود ندارد و با توجه به این که ضرر حتی بعد از درمان نیز بنا به عللی مانند عرف حاکم اجتماعی به طور کلی از بین نمی رود, نمی توان به قاعده نفی ضرر نیز در این مورد استناد کرد. همچنین در بحث رضایت به درمان عیب, رضایت به اصل درمان مطرح می شود, نه سقوط خیار توام با رضایت به درمان, که بین این دو مهم تفاوت آشکاری وجود دارد. استناد به دریافت ملاکات احکام و لزوم تغییر احکام به موجب مرور زمان نیز قوت لازم برای اسقاط حق خیار فسخ را دارا نمی باشد, زیرا بن بست تعبدی در باب نکاح مانع از ورود احکام ثانویه می گردد. همچنین بایستی در نظر گرفت که تخصیصی بودن عیوب بر اصل مساله نکاح به معنای نهی از ضد عام (فسخ) نیست, تا موجبات اسقاط خیار را فراهم آورد, النهایه آنکه به نظر می رسد حتی در صورت درمان عیوب نتوان بر سقوط خیار فسخ نکاح رای داد.
واژه‌های کلیدی: نکاح، فسخ، فسخ نکاح، عیب