تبارشناسی جرائم علیه امنیت در فقه و حقوق ایران
فصلنامه سیاست دفاعی، بهار ۱۴۰۳، شماره ۱، ص.: ۱۲۳-۱۴۹.
۱۴۰۳ش.
امنیت نقش بی بدیلی در بقاء و استمرار نظامهای سیاسی دارد و از این جهت جرائم علیه امنیت به طور قابل ملاحظهای مورد اهتمام دولتها است و برای این نوع از جرائم، مجازاتی شدیدتر از جرائم عادی قرار میهند. دولتها بر اساس مبانی فکری و تحت تأثیر گفتمان و رویکرد امنیتی مختار، عناوینی را به عنوان جرم علیه امنیت جرمانگاری میکنند. در این دسته از جرائم علاوه بر در نظر گرفتن کیفر و مجازات شدیدتر، از اصل سرزمینی بودن نیز عدول میشود. برخلاف جرائم عادی، مقدمات جرم در این دسته از جرائم، خود جرم محسوب شده و قلمرو اکراه در کاهش مسئولیتهای کیفری کاملا مضیّق تعریف میشود. هدف تحقیق حاضر بررسی شرایط تاریخی ایران بر اساس تطبیق بر رویکردها و گفتمانهای امنیتی جهان به منظور احصاء تبارها و نسلهای مطرح در جرائم علیه امنیت در ایران است. روش این تحقیق توصیفی تحلیلی با رویکرد تبارشناسی است و از مطالعات کتابخانهای بهره برده است. یافتهها نشان میدهد جرائم علیه امنیت در ایران تحت تأثیر رویکردها و گفتمانهای امنیتی در جهان، تحولات و تطوراتی را شاهد بوده که در نتیجه آن 5 نسل و جریان اصلی قابل احصاء میباشد. در این راستا تبار فقه اسلامی شیعه با رویکرد فقه نظامساز که بر گفتمان امنیتی توحیدی و رویکرد امنیتی موسع استوار است، به عنوان تبار متناسب با مسائل و تهدیدهای اطلاعاتی امنیتی معاصر، به عنوان راقیترین و کارآمدترین تبار تبیین گردید.
واژههای کلیدی: تبارشناسی، گفتمان امنیتی، جرایم علیه امنیت، فقه و حقوق، فقه نظام ساز.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد