تبیین استقرار مالکیت موقت از منظر فقه اسلامی و حقوق موضوعه

توضیح

یادداشت: عنوان انگلیسی: Explaining the establishment of temporary ownership from the perspective of Islamic jurisprudence and Iran's subject law
مالکیت موقت با توجه به خصوصیت ویژگى دوام مالکیت به عنوان یکی از موضوعات نقش‌پرداز در فقه فریقین قابل طرح می‌باشد. مالکیت موقت به نوع ویژه‌اى از قرارداد انتقال مالکیت اعیان اطلاق مى‌شودکه درآن مالکیت برعین از ابتدا به‌صورت زمان‌دار و موقت به خریدار منتقل مى‌شود. بر مبنای این تعریف، مالکیت فرد همیشگى است و پیوسته با گذشت دوره زمانى خاصى تکرار مى‌شود. پژوهش با هدف تبیین جوهر مالکیت در نظام حقوقی اسلام بر پایه‌ی سلطنت، درصدد پاسخدهی به فقهایی است که مالکیت موقت را مورد تردید قرار داده‌اند. قائلین به مالکیت موقت با استدلال به مبانی عمومات و اطلاق ادله، قواعد فقهی با محوریت تسلیط و اباحه، سیره و ارتکاز عقلایی مشروعیت آن را پذیرفته‌اند. در مقابل، قائلین به عدم مشروعیت ملکیت موقت به مستنداتی مانند غیرمعقول بودن مالکیت موقت، استناد به قاعده تسلیط، عدم امکان تفکیک مالکیت از مملوک و بی‌سابقه بودن ملکیت موقت در شرع استناد کرده‌اند. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی قصد دارد تا پندار ناصواب از مالکیت زمانی و اتخاذ تدابیری در مواجه با مفاهیم مشابه همچون قرارداد زمانی، مالکیت موقت در معیت تبیین یکسانی و ناهمگونی نقطه نظرات فقها در عرصه مذکور را تشریح نماید. برآیند اینکه، مالکیت موقت عرضه‌کننده‌ی کامل‌ترین نوع مالکیت بدون قید و شرط بوده و برای دارنده‌ی آن، تمامی حقوق مالکانه را داراست و امروزه نیز در قالب تحدید مصادیقی از جمله مالکیت تحصیصی و مالکیت مشاع، وقف، صلح اعیان و اجاره امکان‌سنجی می‌گردد.
واژه های کلیدی: مالکیت موقت، قرارداد زمانی، مالکیت تحصیصی، سلطنت.