تحزب از دیدگاه یک اندیشمند مسلمان عرب

توضیح

"1در این خصوص حسن ترابی اندیشمند سودانی ما را به تأمل در فقه ضرورت یا فقه مراحل دعوت می‌کند:دین عبارتست از کوششی برای نوعی سازگاری بین الگوهای شرعی برین و محیط مادی و واقعیت اجتماعی،علم و فقه دینی به کمال نمی‌رسد مگر هنگامی که دانش‌های شرعی منقول همگام با علومی که ناظر به واقعیت‌های اجتماعی(محلی،منطقه‌ای،جهانی،مادی،معنوی،فردی یا جمعی) است تکامل یابد چرا که جنبش دینی در صورت‌بندی نهایی خود از واقعیت جاری یعنی چهار چوبی که خدای سبحان برای ابتلاء و امتحان بندگان مقرر داشته است تأثیر می‌پذیرد و در حقیقت دین محصول تفاعل و ارتباط متقابل بین ارزش‌ها و معیارهای شرعی از یک سو و نیروها و مکانیزم‌های موثر بر واقعیت جاری به دمکراسی است که از ارکان و اصول دینی بدست آمده باشد،این جنبش همواره با واقعیت‌های جهان متغیر خود را منطبق نموده،سپس آنرا به اسلام نسبت می‌دهد لذا این جنبشها در چالش با واقعیت موضع و مرجعیت خود را از دین اخذ و استنباط نمی‌کنند بلکه واقعیت خود را بر آنان تحمیل می‌نماید. و تحزب و کثرت‌گرایی در میان گروهها و اقشار یک جامعه با این پیام مخالف است و قرآن کریم نیز می‌فرماید«به ریسمان خدا چنگ زنید و از تفرقه بپرهیزید»آل عمران103/ و رسول خدا(صلی الله علیه و اله) می‌فرماید«آیا شما را به آنچه که برتر از نماز و روزه است راهنمایی کنم،اصحاب عرض کردند بله یا رسول الله،آنحضرت فرمودند«اصلاح در میان برادران مسلمان چرا که فساد و دشمنی میان مسلمانان ریشه دین را برمی‌کند»و تمام لوازم و پیامدهای نظام حزبی همچون اختلاف،جدایی، خصومت و کینه‌ورزی بشدت از سوی اسلام مورد نکوهش قرار گرفته و در بسیاری از آیات و (1)-صلاح الصاوی،تکثر سیاسی در دولت اسلامی،قاهره،دار الاعلام الدولی،1993،ص 43."
کلید واژه های ماشینی:
تحزب ، احزاب ، اسلامی ، دمکراسی ، سیاسی ، انتخابات ، دین ، فقه ، اسلام‌گرایان ، تفرقه