تحلیل انتقادی حجیت مذاق شریعت در استنباط احکام شرعی
فصلنامه فقه و اصول، پاییز ۱۴۰۳، شماره ۱۳۸، ص.: ۳۹-۶۰.
۱۴۰۳ش.
یادداشت: عنوان انگلیسی: A Critical Analysis of the Validity of the Savor of Divine Law (Mazāq-i Sharīʿat) in Deducing Islamic Rulings
نوشتار حاضر بههدف نقد حجیت مذاق شریعت در استنباط حکم شرعی، بهروش توصیفیتحلیلی و رویکردی انتقادی و گردآوری اطلاعات و دادهها بهشیوۀ کتابخانهای نگاشته شده است.
مذاق شریعت واسطۀ میان ادله اجتهادی و فقاهتی است. بدینمعنا که هرگاه دست فقیه از دلیل عام یا خاص در فرع فقهی تهی گشت قبل از مراجعه به ادلۀ فقاهتی با استکشاف مذاق شریعت از ادلۀ مختلف، در فروعات مختلف و استناد به آن بهعنوان یک امارۀ ظنی، حکم فرع مزبور را کشف میکند. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که برای اثبات حجیت مذاق شریعت بهعنوان منبع استنباط حکم، دلائلی ازجمله «سیرهٔ عقلا»، «اطمینان»، «حق الطاعة»، «ملاک حجیت خبر واحد»، «استشمام از روایات» و «استناد به استقرا» ذکر شده است. بررسیها نشان میدهد تمامی دلایل مذکور قابل نقد و ردّند و حجیت مذاق شریعت بهعنوان منبع و مصدر استباط حکم شرعی مناقشهپذیر است و درنتیجه حکم به عدمحجیت آن داده میشود.
واژههای کلیدی: حجیت مذاق شریعت، مذاق شریعت و استنباط احکام شرعی، امارهٔ ظنی.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد