تحلیل انتقادی دیدگاه قائلین به جواز لعن خلفا در مکتب اهل بیت علیهم السلام

توضیح

از مباحث مهمی که در روایات شیعه آمده، لعن مخالفان اهل بیت: است. در عین حال برخی با دستاویز قراردادن چنین روایاتی قائل به جواز لعن مقدسات اهل سنت به ­ویژه خلفا ـ‌با ذکر نام‌ـ شده­اند. این پژوهش با به کارگیری روش توصیفی، تحلیلی و استنتاجی در صدد بررسی وجود یا عدم وجود چنین روایاتی در منابع شیعه بوده و به این نتیجه دست­یافته که در مکتب شیعه حتی یک روایت هم در لعن تصریحی خلفا و با ذکر نام آن­ها، نیامده است. ضمن اینکه چنین دیدگاهی با آیات دعوت­کننده به وحدت، سیرة اهل بیت: در تعامل با خلفا همراه با انتقاد به دور از سبّ و توهین، اصل تقیه و رازداری، نحوة مراودة ائمه: و پیروانشان با بزرگان اهل سنت و... تعارض دارد. علاوه ­بر این، آغازگر چنین لعنی معاویه و عامل انتساب شیعه به این اتهام، بنی­امیه بوده است. حتی در صورت وجود چنین روایاتی در شیعه، باید گفت که این روایات جعلیات فرقه‌ای انحرافی بوده که همواره از سوی ائمه: نهی شده­اند و گفتار آن­ها فاقد اعتبار است.
واژه‌های کلیدی: لعن، روایات لعن، لعن علنی، اهل بیت علیهم السلام، خلفا، وحدت اسلامی