تحلیل جرم آدم‌ ربایی در فقه‌ اسلامی و حقوق کیفری ایران

توضیح

احترام به آزادی و نکوهش سلب آن، در حقوق بین‌الملل و قوانین کشورها از جمله قوانین موضوعه ایران مورد اجماع است. آدم ­ربایی تحت شرایطی می‌ تواند به ‌عنوان بزه بین‌المللی و جرم سیاسی مورد بررسی قرار گیرد و ربودن افراد از مصادیق جرائم علیه آزادی تن اشخاص می‌باشد. در تعریف آدم‌ربایی و مجازات آن قانون‌گذار در ماده ۶۲۱ق.م.ا. (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده) به طور دقیق به این جرم پرداخته است. هدف این پژوهش علاوه بر بررسی علل جرم‌شناختی ارتکاب این جرم و وضعیت قوانین موجود آن و همچنین بیان نظرات فقهی، به بررسی ارکان جرم آدم‌ربایی و جهات تشدید مجازات آن و همچنین تطبیق آن با جرائم مشابه می‌باشد. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که ماده ۶۲۱جوابگوی نیازهای حقوقی جامعه نمی‌باشد کاستی‌های فراوانی در آن مشاهده می‌شود که نیازمند بررسی جدی می‌باشد، پس می‌بایستی علاوه بر رفع ابهامات موجود توسط قانون‌گذار، با استفاده از اساتید و افراد متخصص در حوزه علم حقوق و اجتماع به بالا بردن سطح آگاهی افراد جامعه نسبت به جرم آدم‌ربایی اقدام شود. با توجه به اینکه قصد تجزیه و تحلیل عناصر تشکیل‌دهنده جرم و مسائل مرتبط با آن از دیدگاه حقوق کیفری و فقه اسلامی را داریم، روش تحقیق در این پژوهش روش توصیفی و تحلیلی می‌باشد.
واژه‌‌های کلیدی: آدم ربایی، مجازات، افساد فی الأرض، گروگان‌گیری، توقیف غیرقانونی