توضیح

یادداشت: عنوان انگلیسی: Changes in the absolute nature of private property rights and its impact on the owner’s responsibility towards illegal entrants
ازجمله چالش‌های حقوق در هر جامعه ایجاد تعادل بین حق‌ها و منافع متعارض است. مهم‌ترین حق در عالم حقوق حق حیات افراد است. از دیگر سو، حق مالکیت خصوصی افراد نیز جزء حقوق بنیادین افراد در هر جامعه است. بااین‌حال این دو حق ممکن است در عمل با یکدیگر در تزاحم قرار بگیرند. این مقاله به دنبال آن است تا نشان دهد چگونه تغییر دیدگاه جامعه نسبت به مطلق بودن حق مالکیت خصوصی و برتری یافتن اهمیت کرامت انسان‌ها، منجر به تغییر احکام در حدود امکان تصرفات مالکانه راجع به افرادی شده است که بدون مجوز وارد ملک دیگری می‌شوند. به‌عنوان نتیجه و دستاورد پژوهش باید گفت، مطلق بودن حق مالکیت که از قرن 17 میلادی اوج گرفته بود کم کم در اثر فشارهای اجتماعی از اواخر قرن 19 میلادی افول کرده و انواع و اقسام محدودیت‌ها بر آن وارد شد و به تعبیری اجتماعی شد. توجه به این تحول فکری به درک بهتر قوانین و مقررات و تغییرات آن‌ها کمک می‌کند. ازجمله این محدودیت‌ها این است که برخلاف گذشته که مالک دارای قدرت مطلق در هرگونه تصرفی در ملک خودش بود، امروزه مکلف است حتی در ملک خود از انجام برخی اقدامات خطرناک خودداری کند و اقدام‌های احتیاطی لازم را انجام دهد و دیگر نمی‌تواند با تمسک به‌قاعده تسلط (تسلیط) و مطلق بودن مالکیت خود، به‌طورکلی از مسئولیت در مقابل افراد دیگر، حتی آنکه غیرمجاز وارد ملک شده باشند، رها شود. قانون مجازات اسلامی هم در آخرین تحول در سال 1392، این تکلیف مالک را به رسمیت شناخته است.
واژه‌های کلیدی: حق حیات، مالکیت خصوصی، مطلق بودن مالکیت، قاعده اقدام، تکلیف به احتیاط.