توضیح

یادداشت: عنوان انگلیسی: The Difference between Customary Authority in Islamic
Jurisprudence and Schools of Thought
ابتدا باید گفت عرف, پدیده ای نوظهور نیست بلکه همان روش و سلوک مستمر میان مردم است که فقه و حقوق اسلام, در برخی موارد مهر تایید بر آن زده و بعضی را هم مردود دانسته است. با وجود این, از اسناد اصلی و کاربردی برای کشف مفاهیم و معانی, تلقی می شود با بررسی پیشینه عرف مشخص می شود مطالب زیادی در جهات مختلف درباره عرف نوشته شده ولی مساله ای که کمرنگ بوده و فقها و حقوقدانان زیاد به آن نپرداخته اند حجیت و عدم حجیت عرف است که اختلاف نظرهایی بین علمای شیعه و مداهب مختلف وجود دارد و به یک نظریه متقن درمورد آن نرسیده اند. در این مقاله هدف اصلی این است که به بررسی اختلاف نظرهای حجیت عرف در فقه شیعه و مذاهب اسلامی بپردازیم و یک دلیل موثق و متقن پیدا کنیم برای اثبات اینکه چگونه فقه شیعه عرف را فقط یک ابزاری می داند برای رسیدن به استنباط احکام شرعی و حقوقی و فقهای مذاهب از جمله حنفی کاملا عرف را به جز احکام تکلیفی در تمام احکام دیگر حجت می داند مانند: استحسان.
واژه های کلیدی: عرف، حجیت، مذاهب اسلامی، حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی.