عنوان
تنبیه بدنی کودک، تربیت یا خشونت
نویسنده
اصطلاحنامه
تربیت (Upbringing) | تنبیه بدنی کودکان (فقه) (Corporal punishment of children (Islamic law)) | حقوق کودک (Children's rights) | کنوانسیون حقوق کودک (۱۹۸۹م=۱۳۶۸) (Convention on the Rights of the Child (1989)) | کودک (Child) | کودک آزاری (فقه) (Child abuse (Islamic law)) | کودکان -- خشونت علیه -- پیشگیری (Children -- Violence against -- Prevention)
ناشر
فصلنامه بین‌المللی حقوق بشر، آذر 1387، شماره 4، ص.: 9-26.
تاریخ نشر
1387
توضیح
امروزه، به رغم تلاش فزاینده‌ای که در حمایت از کودکان صوت می‌گیرد، هنوز شکل‌های مختلفی از خشونت و آزار علیه آن‌ها به ویژه در قالب تنبیه بدنی ادامه دارد. بسیاری بر این باورند که به موجب سرپرستی والدین و مسئولیت مربیان در تربیت کودکان و جلوگیری از کج‌روی آن‌ها، در مواردی می‌توان تنبیه بدنی را به کار برد. این در حالی است که دانشمندان زیادی برای حمایت از پیمان‌نامه حقوقی کودک، بر ممنوعیت هرگونه بدرفتاری و خشونت علیه کودکان تأکید می‌نمایند. مقاله حاضر با مطالعه دیدگاه‌های ارائه شده در این زمینه و بررسی نتایج تنبیه بدنی، در صدد است این پرسش را پاسخ گوید که آیا تنبیه بدنی کودک در راستای ادب‌آموزی و تربیت وی جایز است و آیا دیدگاه فقه امامیه و مقررات قانون مدنی ایران در این خصوص با پیمان‌نامه حقوق کودک سازگاری دارد؟
واژه‌های کلیدی: تنبیه بدنی، کودک آزاری، خشونت علیه کودک، تربیت کودک، پیمان‌نامه حقوق کودک