جایگاه انگشت نگاری ژنتیکی در ادله اثبات دعاوی حوزه زنان در فقه و حقوق ایران

توضیح

فناوری ژنتیک و کاربردهای انسانی این فناوری یکی از مسائل نوپیدای علمی است که به عرصه‌ی فقه و حقوق کشیده شده است. به دلیل نوپیدا بودن کاربردهای انسانی فناوری ژنتیک، از قبیل انگشت نگاری ژنتیکی و تهیه‌ی بانک اطلاعات ژنتیکی نص صریح و خاصی در متون فقهی و حقوقی در مورد آنها وجود ندارد. در حالی که هم‌اکنون فناوری نوین انگشت نگاری ژنتیکی به سادگی توسط متخصصین علم ژنتیک در ایران اجرا شده و در دسترس است و بر این اساس مقدمات تهیه‌ی بانک اطلاعات ژنتیکی و همچنین صدور کارت شناسایی مخصوصی که همه‌ی اطلاعات هویت ژنی افراد در آن درج شود، در دست تهیه است و اقبال به استفاده از این اطلاعات در دستگاه قضایی و دادگاه‌ها برای اثبات دعاوی فزونی مییابد، با این حال در میزان اعتبار و تعیین جایگاه فقهی و حقوقی این اطلاعات در نظام ادله‌ی اثبات دعوا در فقه و حقوق ایران میان نوشته‌های محققین اختلافاتی به چشم میخورد که میتوان با توجه به اطمینان‌آور بودن آزمایشهای ژنتیکی و حصول علم عادی توسط آن و با در نظر گرفتن این روش به عنوان اماره‌ی قضایی در امور مدنی و به خصوص حوزه‌ی اثبات نسب و محسوب نمودن آن در زمره‌ی علم قاضی در امور کیفری ازجمله تجاوز به عنف، با توجه به امکان پاسخگویی به تمام شبهات در این زمینه، به این اختلافات پایان داد.
واژه‌های کلیدی: انگشت‌نگاری ژنتیکی، تشخیص هویت ژنتیکی، ادله‌ی اثبات دعوا، اماره‌ی قضایی، اثبات نسب، جرایم کیفری، علم قاضی