«جمهوری اسلامی ایران » به مثابه قالب ساختاری جمع میان دو حق حاکمیت الهی و تعیین سرنوشت

توضیح

با گذشت حدود پنج قرن از پیدایش نظریه «دولت»» هنوز اندیشه سیاسی واحدی در باب این مفهوم پرمناقشه وجود ندارد. دولت به عنوان ظرف پیاده‌سازی قدرت در جامعه سیاسی» مفهومی به شدت تکامل‌پذیر و تجدیدشونده است که در طی سالیان متمادی و در چارچوب‌های معرفتی گوناگون - از نمونه‌های سکولار غرپی نا قالب‌های مشروع در اندیشه‌ورزی علمای مسلمان- اشکال مختلفی را به خود دیده است. علاوه بر این» امروزه نردیدی نیست که نظریه «ولایت فقیه» حضرت امام خمینی(ره)» به عنوان مبنای تکوین دولت در عصر جمهوری اسلامی» گفتمانی مسلط است. با این حال» علی‌رغم گذشت چندین دهه از طرح انگاره «جمهوری اسلامی» در قالب نظریه ولایت فقیه» ابهام‌ها و چالش‌هایی پیرامون آن وجود دارد. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است که در مقام تحلیل مبانی نظری نظام جمهوری اسلامی و در دایره قانون اساسی ایران» چگونه نظام سیاسی مزبور توانسته است میان حق تعیین سرنوشت و اسلامیت جمع کند؟ نگارندگان بر این باورند که با در نظرگرفتن ساختار سیاسی جمهوری و اهتمام به آراء عمومی در مقام تکوین و استمرار نظام سیاسی، قانون اساسی ایران حق تعیین سرنوشت را با حفظ ماهیت اسلامی حفظ نماید. به دیگر عبارت، نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران، تجلی اراده مردم مسلمانی است که خواست هاند ارز شها، آرما نها و قواعد اسلامی در رأس امور حاکمیت یشان باشد که از آن م یتوان به نظریه مردم‌سالاری دینی تعبیر کرد.
واژگان کلیدی: حق تعیین سرنوشت، جمهوریت، اسلامیت، نظام جمهوری اسلامی ایران، قانون
اساسی.