حریم خصوصی در حقوق کیفری ایران

توضیح

حریم خصوصی، محدوده ای از اعمال و ویژگی های هر شخص است که برای عموم آشکار نبوده و یا تمایل به افشای آن ندارد. اشخاص هیچگونه ورود و نظارت دیگران بر این فضا را برنمی تابند و نسبت به ورود غیر، واکنش نشان می دهند. وجود تعالیمی در اسلام همچون لزوم رعایت کرامت ذاتی بشر، حرمت و احترام و عرض و آبرو لزوم کتمان سر و تصریح آیات و روایات متعدد بر حرمت تجسس در زندگی خصوصی اشخاص، ممنوعیت ورود به منزل بدون آذن، ممنوعیت استراق سمع، افشاء سر و ... بیانگر ارزش حق بر حریم خصوصی در نظام حقوقی است. در حقوق ایران نیز در قوانین عادی، موادی پراکنده از جمله در قانون مسئولیت مدنی و قانون مجازات اسلامی به این موضوع آشاره دارد و حمایت‌های مدنی و کیفری از این حریم پیش بینی شده است اما در صورت تصویب لایحه حریم خصوصی که به طور مشخص به این موضوع پرداخته و جوانب مختلف را در نظر گرفته است، گامی موثر در این زمینه برداشته خواهد شد. البته برخلاف قوانین اساسی کشورهایی که از حریم خصوصی به صورت مشخص و در قالب اصل یا اصول خاصی حمایت کرده اند، در قانون اساسی ایران متن خاصی که از حریم خصوصی, تحت این عنوان حمایت کرده باشدء وجود ندارد.
واژه های کلیدی: ایران، حریم خصوصی، حقوق کیفری