توضیح

باتوجه به اینکه قوانین نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران الزاما می‌بایست به تصویب شورای نگهبان قانون اساسی برسد بنابراین تدوین قوانین نباید با متون و آموزه‌های فقهی بیگانه باشد و چنانچه دو مفهوم قانونی و فقهی به یکدیگر نزدیک باشند حقوقدان وظیفه دارد به وجوه تمایز وتشابه آن دو مفهوم بپردازد، نتیجه‌ی عملی از آن ارائه نماید و به سوالات و ابهامات خواننده پاسخ دهد. زیرا چنانچه هر یک از این مباحث صرفا در عنوان مربوط به خود مطرح شود اساسا هیچ گونه پیوندی بین حقوق و فقه ایجاد نمی‌شود در حالی که با توجه به مقدمه مزبور یک حقوقدان متعهد به اسلام می‌بایست به رابطه ی این مباحث بپردازد. نگارنده در امر حاضر سعی دارد بدوا به بررسی مفاهیم حسن نیت و قاعده‌ی احسان در قانون و فقه امامیه سپس به آثار هریک از این دو مقوله در قرارداد و مسئولیت قهری بپردازد. آن‌گاه به وجوه تمایز و تشابه و ضمانت اجرای آن‌ها که در واقع نتیجه‌ی عملی بحث می‌باشد گریزی بزند. امید است که این ناچیز چراغی باشد برای کلیه‌ی کسانی که می‌خواهند به تبیین مسائل مرتبط حقوقی و فقهی بپردازند.
واژه های کلیدی: حسن نیت، قاعدهی احسان، تحلیل حقوقی، تحلیل فقهی، قرارداد، مسئولیت قهری، ضمانت اجرا، مسئولیت قراردادی.