حکم توهین کنندگان به مقدسات در مذاهب خمسه و حقوق کیفری ایران

توضیح

یکی از جرائمی که در فقه و حقوق موضوعه، همواره مطرح بوده و در سال های اخیر به لحاظ این که علاوه بر جنبه های حقوقی، ابعاد سیاسی نیز به خود گرفته و حتی پیرامون آن پرسش هایی از سوی افراد غیر متخصص نیز به دنبال داشته است، جرم توهین به مقدسات است. این عنوان مجرمانه، در صدر ماده 513 قانون تعزیرات 1375 اشاره گردیده، ولی هیچ تعریفی از آن ارائه نشده است. غالب فقهای اهل سنت و تمامی فقهای اهل شیعه، در آثار فقهی خود، در موضوع سب النبی که از مصادیق عمده اهانت به مقدسات است، به این بحث پرداخت هاند، برخی در فصل حدود، و برخی نیز در پایان بحث قصاص. اهانت به مقدسات، از منظر فقها چه فقهای شیعی و چه فقهای اهل سنت، مفهوم آن دارای ابهام است و تنها راه ابهام زدایی از این عنوان مجرمانه، بررسی مبانی فقهی آن است، که این تحقیق در نظر دارد با کنکاش در منابع معتبر فقهی شیعه و اهل سنت، قدر جامع و احیانا تفاوت ها و شباهت های مبنایی هر یک از این مذاهب را در خصوص این جرم، مورد شناسایی و تجزیه و تحلیل قرار دهد. مجمل بودن مفهوم توهین و مقدسات و مصادیق آن و نیز نوع مجازاتی که برای آن در مذاهب پنج گانه تع یین گردیده، از جمله موارد ابهام موضوع است که به عنوان متغیرهای مربوط به مسئله قابل تصور است. سوالات تحقیق: مصادیق توهین به مقدسات در فقه شیعه و سنت چیست؟ معیار و ملاکی که جرم توهین به مقدسات را تحقق می بخشد چیست؟ فرضیه های تحقیق: به نظر می رسد که برای توهین دانستن یک رفتار یا گفتار یا عمل، باید به عرف جامعه رجوع کرد. به نظر می رسد مقدسات مورد قبول فقهای مذاهب اربعه با مقدسات فقه امامیه اختلاف وجود دارد.
واژه‌های کلیدی: مجازات، حقوق ایران، فقه امامیه، توهین به مقدسات، فقه اهل تسنن