خاستگاه‌های خسارت معنوی ناشی از کودک‌همسری در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران

توضیح

کودک‌همسری از دیرباز یکی از موضوعات بحث‌برانگیز علوم مختلف، از جمله فقه و حقوق، بوده است و در جوامع و دوره‌های زمانی گوناگون مواجهه‌های متفاوتی به فراخور آداب ‌و رسوم و سنت‌ها با این پدیده صورت گرفته است. فارغ از موضوع‌شناسی، مجازبودن یا نبودن، جرم‌انگاری‌شدن یا نشدن این مسئله، کودک‌همسری به معنای به ازدواج درآمدن کودکان نابالغ است. این پدیده می‌تواند موجب ورود خسارات معنوی به کودک شود. خاستگاه‌های این خسارات ممکن است از جانب ولیّ یا زوج و زوجه باشد. این تحقیق با روش توصیفی‌تحلیلی و با مطالعه متون فقهی‌حقوقی با هدف شناسایی خاستگاه‌های خسارت معنوی ناشی از کودک‌همسری صورت گرفته است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که «رعایت‌نشدن مصلحت کودک از جانب ولیّ»، «استمتاعات عام از کودک»، «استمتاع خاص از کودک و ازاله بکارت وی توسط زوج» و بعضاً «اصل تزویج کودک» از مهم‌ترین خاستگاه‌های خسارات معنوی ناشی از کودک‌همسری است که در طول تحقیق این خاستگاه‌ها و چگونگی ورود خسارات معنوی ناشی از آن، از منظر فقهی و حقوقی، بررسی شده است.
واژه‌های کلیدی: کودک‌همسری، خسارت معنوی، ازدواج کودکان، تزویج صغار.