اساس کار بانکداری بر تحصیل سود و ربح و تقسیم آن بر سپردههای افراد (مشتریان بانک) است. نظر به اینکه فعالیتهای بانکی در جمهوری اسلامی ایران باید بر مبنای معاملات غیرربوی باشد، این مقاله موضوع خرید و فروش پول بهزیاده و بامدت را از این منظر که آیا میتواند به عنوان حیلة شرعی جایز باشد یا خیر، مورد بررسی قرار میدهد. ضمناً این مقاله با توجه به تصریح امام خمینی مبنی بر مشروع نبودن راههای فرار از ربا، نتیجه میگیرد که بعضی از فتاوای موجود در رساله ایشان نیز لازم است، اصلاح شود.
واژه های کلیدی: پول، مال، ربای معاملی، ربای قرضی، تنزیل، سفته، حیله شرعی، مثلی، قیمی، بیع دین.