خسارت تأخیر تادیه در فقه امامیه و حقوق کیفری ایران

توضیح

زمینه و هدف: یکی از ارزش‌ها و حقوق افراد جامعه برقراری نظم اجتماعی است. رفتارهای مخالف نظم اجتماعی بر اساس زمان، نیازها و هدف‌های آن در تغییراند این قانون‌گذار است که بنا به مصلحت یا ضرورت اجتماعی هر زمان که تشخیص دهد می‌تواند رفتارهای مخالف نظم اجتماعی را تحریم و ضد اجتماعی تلقی کند.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده ‌روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می‏باشد و روش جمع‏آوری اطلاعات بصورت کتابخانه‏ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: استدلال‌های فقها در خصوص خسارت تأخیر از قوت لازم برخوردار نیست. اگر مشروعیت دریافت این خسارت از زاویه عدالت و انصاف نگریسته شود استدلال فقها در این خصوص تقویت می‌شود.
نتیجه‌گیری: نقض یک تکلیف اخلاقی یا شرعی می‌تواند به پدیده جنایی تبدیل شود. در نتیجه وجود خسارت تأخیر تأدیه می تواند هم به نوعی بازدارندگی ایجاد کند و هم مانع ایجاد خسارت‌های آینده شود و هم خسارتی جبران نشده باقی نماند.
واژه های کلیدی: خسارت، خسارت تأخیر تأدیه، فقه امامیه، حقوق کیفری.