عنوان
روشهای تأدیب کودک از نظر فقه و روانشناسی
نویسنده
ناشر
فصلنامه فقه تربیتی، پاییز و زمستان 1396، شماره 8، ص.: 91-114.
تاریخ نشر
1396
توضیح
تأدیب با توجه به موارد کاربرد آن نزد فقیهان برای دو معنا استعمال شده است. «تربیت همراه با تنبیه»، به عنوان وظیفه والدین و معلم یا «تأدیب مترادف». با تعزیر، با توجه به این نکته، سؤال اصلی این پژوهش در مورد شیوههای اجرای تأدیب کودک به جهت ارتکاب جرم و یا هنجارشکنی اخلاقی از دیدگاه فقه و روانشناسی است که بعد از واکاوی دیدگاههای فقیهان، مشخص شد که دو نظریه عمده در مورد شیوه اجرای تعزیر وجود دارد: انحصار اجرای تأدیب به ضرب با تازیانه و عدم انحصار آن. از نظر این پژوهش، دیدگاه اول پذیرفتنی نیست؛ زیرا روایات مورد بحث، تنها به مصداق شایع تنبیه اشاره داشته و هیچکدام از فقیهان هم به صراحت، مصادیق دیگر تعزیر را نفی نکردهاند. اما عمده مباحث «شیوههای اجرای تنبیه در روانشناسی» را میتوان در بحث از تغییر رفتار و شیوههای منفی و مثبت کاهش رفتار نامطلوب (مانند تنبیه، جریمه کردن و جبران نمودن)، بررسی نمود که از نظر این پژوهش، هردو شیوه در بحث تعزیر و تأدیب کودک کارایی دارد.
واژههای کلیدی: کودک، تعزیر، تأدیب، تنبیه، شیوهها