شبیه‌ سازی انسانی ازدیدگاه فقه و حقوق (فایل منبع موجود نمی‌باشد)

توضیح

شبیه سازی انسانی تکنیکی است که به مدد آن، محققان علوم ژنتیک می توانند با روش های ابداعی که ابتدا بر روی حیوانات آزموده اند،به همان روش نیز انسان را شبیه سازی کنند. عمده فقهای شیعه شبیه سازی نباتی وحیوانی را مجاز می دانند واختلاف در همین ،مساله شبیه سازی انسانی است. در این مقاله ابتدا به شناختن موضوع بحث از لحاظ علم ژنتیک و مشخص نمودن پنج مرحله ی شکل گیری رویان پرداخته شده و نقطه ثقل پژوهش، بررسی چهار دیدگاه فقهی در مبحث شبیه سازی از دیدگاه فقهای شیعه می باشد. که از بررسی چهار نظریه فقهی مشخص گردیده که : نظر اول ودوم کاملا با اصول شیعه منطبق است،چرا که به دلایل اصاله الحل واصاله البرائه وبه دلیل نبود نصی خاص،اصولیان شیعه در مسائل نوظهور به جواز وحلیت عمل حکم می کنند.در میان فقهای شیعی بسیار معدودندکسانی که حکم به حرمت اولی شبیه سازی انسانی صادر نموده باشند واکثریت رانظر به دو دیدگاه اول می باشد. فرضیه بر این پایه ریزی شده که این عمل از لحاظ اصولی و مبنای فقهی هیچ گونه منعی نداشته و تضادی با اندیشه اسلامی ندارد.کی از دغدغه های این مقاله تبیین چرایی احکام شبیه سازی انسانی و بررسی آثاری هم چون نسب، ارث، روابط پدر و فرزندی و غیره است. یافته ها براساس پژوهشهای کتابخانه ای وعلمی پژوهشی میباشد.و نتیجه را در یک جمع بندی کلی میتوان گفت که از روح حاکم بر احکام فقهی و همچنین قوانین موضوعه که موید صحت عمل شبیه سازی است،و برخی مخالفت ها در این خصوص مربوط به پیامدهای سوء احتمالی این عمل است که برخی از اندیشمندان به صرف محتمل الوقوع بودن با آن به ممانعت پرداخته اند.
واژه‌های کلیدی: شبیه سازی انسانی، دلائل جواز، شبیه سازی درمانی،نظریات فقهی، نظریات حقوقی