شبیه سازى انسانى از دیدگاه فقه اهل سنت

توضیح

"41 قرضاوی نیز در باب رابطه میان شخص اصلی و کسی که از او شبیه سازی صورت گرفته است, این پرسش حیرت آور را مطرح می کند که: (آیا همان شخص است, به این اعتبار که نسخه مشابه او است؟ یا پدر او است؟ یا برادر دوقلوی او؟)42 نورالدین مختار الخادمی نیز این فرض یا پرسش را پیش می کشد که اگر کسی هسته سلول شوهر خود را در رحم خودش بپروراند و جنین مذکر باشد, در این صورت برادر شوهر او است؟ یا شوهرش, اما نسخه بدل او و یا فرزندش است؟43 همو باز می پرسد که اگر دختری که شیفته پدرش است, هسته سلول او را در رحم خود بکارد و طفل به دنیا آید, این طفل پدر او خواهد بود؟ یا برادر یا فرزندش؟44 ریاض احمد با توجه به ابهامات فوق هرگونه شبیه سازی انسانی حتی در دایره زوجیت را حرام دانسته, نظر خود را این گونه بیان می دارد: (شبیه سازی چهار حالت دارد که همه آنها حرام است… چهارمین حالت آن است که تخمک از همسر و هسته از شوهرش باشد. نصر فرید واصل, در نقد شبیه سازی انسانی حتی در دایره زوجیت ادعا می کند: هنگامی که مادری هسته سلول شوهر خود را در تخمک خود جای داده و آن را در رحم خود کاشته است, هرچند دیگر خلط نسب صورت نمی گیرد, اما در این جا یکی از طرفین یعنی مادر احساس می کند که جنین حامل ژن های وراثتی او نیست و به همین سبب او را بخشی از خود نمی پندارد و غریبه اش می شمارد و گویی تنها مربی و پرورنده او است, نه مادرش."
واژه‌های کلیدی: شبیه سازی انسانی، فقهی، زن، تخمک، جنسی، ازدواج، حرام