ضمان پزشک در فقه و حقوق اسلامی (قسمت دوم)

توضیح

در فقه اسلامی پزشک امین جامعه است و فعلی را که بر روی مریض انجام میدهد از روی احسان است؛ «و ما على المحسنین من سبیل» و اهل جزاء الاحسان الا الاحسان»، بنابراین در قبال خسارت ناشی از درمان او ضمانتی ندارد. فقهای شیعی گاهی چنین استدلال کرده اند که طبیب شرعاً موظف به درمان بیمار است و در این راه نسبت به حصول نتیجه و بهبودی وی متعهد نیست؛ بلکه بر اوست که سعی لازم را در حدود متعارف به منظور معالجه بیمار معمول دارد در غیر این صورت مسؤول شمردن طبیب موجب انسداد باب طبابت و امتناع پزشکان از درمان میگردد. گاهی اتفاق می افتد که جراح ضمن عمل جراحی که مطابق قواعد فنی نیز صورت گرفته است، جراحاتی به مریض وارد میآورد که عواقب خطرناک دارد یا منجر به مرگ مریض میشود؛ لذا ماده ۶۰ قانون مجازات اسلامی اشاره به اخذ برائت قبل از درمان کرده مقرر میدارد چنانچه طبیب قبل از شروع درمان با اعمال جراحی از مریض یا ولی او برانت حاصل ،نماید ضامن خسارت جانی یا مالی یا نقص عضو نیست و در موارد فوری که اجازه گرفتن ممکن نباشد طبیب ضامن نمیباشد در دومین قسمت این مقاله بحث تفصیلی موارد فوق مورد ارزیابی قرار میگیرد.
واژه های کلیدی: رضایت، اسقاط، اذن، اجازه، برانت.