عنوان
عدم مشروعیت کاربرد سلاح هسته ای در پرتو اصل تفکیک (با رویکرد اسلامی)
نویسنده
ناشر
فصلنامه حقوق اسلامی، بهار ۱۳۹۰، شماره ۲۸، ص.: ۷۳-۱۰۳.
تاریخ نشر
۱۳۹۰
توضیح
همزمان با پیشرفت‌های خیره‌کننده بشر در دستیابی به تکنولوژی‌های جدید، تسلیحات نظـامی نیـز متأثراز این پیشرفت‌ها، مخرب‌ترو وحشتناک‌تـراز گذشـته، توسـعه یافتـه‌انـد؛ بـه طـوری کـه خـواب راحـت را از چشـمان بشـریت ربـوده‌انـد. مهـم‌تـرین ایـن تسـلیحات سـلاح‌هـای هسـته‌ای هسـتند کـه خصوصیت اصلی آنها، کشتار وتخریب بـدون تفکیـک نظامیـان وغیرنظامیـان ازیـک سـو واهـداف
نظامی و غیرنظامی از سوی دیگرمی‌باشد. دامنه کشتار و تخریب با تسلیحات هسته‌ای به قـدری وسـیع است که قابلیت کنترل به یک نقطه مشخص و محدود را نداشته و کنترل کشتار و تخریب توسـط ایـن تسلیحات تقریباً غیرممکن است و این در حالی است که یکی از اصـول تثبیـت شـده و بنیـادین حقـوق بشردوستانه برپایه موازین اسلامی وبین‌المللی، لزوم رعایت «اصل تفکیک» در زمان به کارگیری یـک سلاح و انجام حمله نظامی است. در این مقاله کوشیده‌ایم تا با توجه به اصل تفکیـک و جایگـاه آن درمقررات بین‌المللی واسلام، نقـض ایـن اصـل را در صـورت اسـتفاده از سـلاح‌هـای هسـته‌ای ـ توسـط متخاصـمین ـ دریـک مخاصـمه مسـلحانه نشـان دهـیم وبـرهمـین اسـاس، خـلاف رأی 1996 دیـوان بین‌المللی دادگستری، عدم مشروعیت تهدید ویا کاربرد سلاح هسته‌ای را اثبات نماییم.
واژه‌های کلیدی: سلاح هسته‌ای، حقوق بشردوستانه، اصل تفکیک، اهداف وافراد نظامی وغیرنظامی.