اشخاص با توجه به نیازهای اقتصادی و اجتماعی خود و با هدف تامین آنها مبادرت به انعقاد پیمان با یکدیگر می کنند و در این رهگذر به منظور حصول به نتیجه مطلوب شکل و قالب تراضی خویش را مشخص می سازند، به طور مثال اگر قصد طرفین انتقال قطعی عین به ازای عوض باشد، تراضی در قالب بیع قطعی و اگر مشروط به تحقیق شرایطی باشد به صورت بیع مشروط جلوه گر می شود و هنگامی که مقصود آنها انتقال منافع در قبال عوض باشد، تراضی در قالب اجاره صورت می گیرد به همین ترتیب سایر اشکال عقود هر یک به منظور تامین هدفی خاص ایجاد شده اند، بدین ترتیب می توان گفت گوناگونی صور عقد ناشی از نیازهای موجود در اجتماع است.