توضیح

 قراردادهای هوشمند یک پروتکل برای انجام قرارداد الکترونیکی است. در این تحقیق که به روش توصیفی-تحلیلی صورت می پذیرد؛ دو هدف کلی از قراردادهای هوشمند دنبال می شود که یکی ایفای شروط معمول قرارداد مانند شرایط و ضوابط پرداخت, حفظ محرمانگی و اتمام قرارداد و دیگری حداقل نمودن استثنایات تصادفی و عمدی و نیاز به وجود واسطه های مورد اعتماد است. نوآوری تحقیق حاضر, بررسی قراردادهای هوشمند از منظر فقهی و حقوقی به صورت توامان است چرا که هر یک از این رویکردها, دیدگاه های متفاوتی نسبت به قراردادهای هوشمند دارند. قراردادهای هوشمند در مدل داخلی شان, صرفا کدهای برنامه نویسی شده هستند و برای تسهیل قرارداد اصلی ایجاد شده اند و بنابراین قرارداد نیستند اما در مدل خارجی, آنها توافقی هستند که به صورت شرط ضمنی در قرارداد اصلی گنجانده می شود و بنابراین, قرارداد هستند این قراردادها در مدل خارجی شان بر اساس ماده 10 قانون مدنی, یک قرارداد لازم الاجرا است و خیارات نیز در آن جاری است. با این حال, برخی از انواع خیارات هم چون خیار تاخیر ثمن با توجه به ماهیت قرارداد هوشمند, امکان تحقق در آن را ندارند. قراردادهای هوشمند, با چالش های عمده ای مواجه است از جمله مهم ترین چالش آن را می توان بحث محرمانگی ذکر کرد. از منظر فقهی, قراردادهای هوشمند یک نوع عقود غیرمعین لازم رضایی غیرتحمیلی هستند.
واژه های کلیدی:
عقدهای هوشمند، فقه اسلامی، حقوق موضوعه، زنجیره بلوکی، تراکنش کامپیوتری.