توضیح

یادداشت: عنوان انگلیسی: The Nature of the Franchise Contract and the Obligations Arising from It in Iranian Jurisprudence and Law
زمینه و هدف: حقوق مالکیت فکری شاخه جدیدی از حقوق مدنی است که با توجه به گسترش علم و خلق آثار ادبی و هنری به وجود آمده است. هدف حقوق مالکیت فکری و معنوی حمایت از این دسته آثار است. پیشرفت حقوق مالکیت فکری در فعالیت‌های تجاری، قراردادهای فرانشیز را به‌صورت نوعی از قراردادهای تجاری مبدل کرده است. مواد و روش‌ها: مقاله حاضر توصیفی- تحلیلی است. مواد و داده‌ها نیز کیفی است و از فیش‌برداری در گردآوری مطالب و داده‌ها استفاده‌ شده است. ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت‌داری رعایت شده است. یافته‌ها: از منظر فقه و حقوق، قرارداد فرانشیز به‌ حق انتفاع شباهت زیادی دارد؛ زیرا قرارداد فرانشیز، قراردادی است که به‌موجب آن یک‌طرف(امتیازدهنده) به ‌طرف دیگر(امتیازگیرنده) در ازای مابه‌التفاوت‌های مادی حق انجام یک حرفه، از جانب امتیازگیرنده و به نام وی به او عطا می‌کند و لذا امتیازگیرنده استحقاق استفاده از نام و علامت تجاری و دیگر حقوق مالکیت فکری، دانش تجربی و روش تجربی متعلق به امتیازدهنده را دارد. نتیجه: در قرارداد فرانشیز تعهداتی که بر عهدة دو طرف قرارداد فرانشیز بار می‌شود، بسیار متنوع است. تعهدات در این زمینه در دو دسته قابل تقسیم‌بندی است: الف) تعهدات مربوط به مسائل مالی، مانند حق پرداخت، حق امتیاز. ب) تعهدات غیرمالی، مانند رعایت حق انحصار در بهره‌مندی از امتیاز، الزامات امتیازدهنده در قرارداد فرانشیز.
واژه های کلیدی: فرانشیز، امتیازگیرنده، قرارداد، حقوق معنوی، کنوانسیون پاریس.