مبانی و مولفه های مدرن حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران در پرتو ساختار و رویه موجود

توضیح

یادداشت: عنوان انگلیسی: Foundations and Components of the Constitutional law of the Islamic Republic of Iran in Light of the Existing Lego-Political Structure and Procedures
نظام جمهوری اسلامی همان‌‌گونه که از نام و محتوای آن هویداست مبتنی بر دوگانه جمهوریت و اسلامیت است. جمهوریت، لوازم و مبانی مدرنی را به همراه دارد که مهم‌‌ترین آنها عبارت است از خردگرایی، انسان‌‌گرایی، دنیاگرایی، آزادی‌‌گرایی، برابری‌‌گرایی و مردم‌‌سالاری. مبانی مذکور هیچ یک لزوماً به طور کامل و مطلق، حداقل با برداشت رایج غرب، با مبانی اسلامی نظام، سازگار به‌‌نظر نمی‌‌رسند. علاوه براین، کیفیت تحلیل و انتظارات از اسلامیت نظام، مصون از مجادله و تکثر نظری نیست به نحوی که همواره در پاسخ به امکان تلفیق اسلامیت و جمهوریت، بلافاصله پرسش مهم دیگری که مطرح می‌‌شود این است که کدام قرائت از اسلامیت با کدام مدل از جمهوریت؟ همچنین، علاوه بر دشواری مذکور، باید فاصله نظر و عمل را در جمهوری اسلامی نیز در نظر گرفت، به نحوی که ویژگی‌‌های عملی ظهور یافته در نظام جمهوری اسلامی ایران، نشان‌‌گر یا حاصل سیر ویژه تاریخی و کیفیت نقش شخصی بنیان‌‌گذاران آن است که چهره پیچیده و ویژه‌‌ای از نظام به نمایش می‌‌گذارد. در این مقاله برآنیم تا نشان دهیم در نتیجه سیر ویژه‌‌ای که حقوق اساسی جمهوری اسلامی طی نموده است، مدلی خاص و تاریخی از ترکیب جمهوریت و اسلامیت پدید آمده که می‌‌توان آن را نوعی تئو-اریستو-دموکراسی تلقی نمود.
واژه های کلیدی: جمهوریت، آزادی‌‌گرایی، قانون اساسی، اریستوکراسی، اسلامیت.