محدودیت های خبر رسانی در فقه اسلامی و حقوق موضوعه ایران

توضیح

خبر و اطلاع‌رسانی اگرچه به موجب اصاله الاباحه مورد منع شارع نیست» بلکه دلیل بر تایید شارع نیز وجود دارد و حتی در مواردی ضروری است. آزادی اطلاع‌رسانی از مصادیق بارز آزادی بیان است که در اسناد بین‌المللی از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است. از سوی دیگر در عرصه خبر و اطلاع رسانی ممنوعیت‌ها و محدودیت‌هایی را شارع مقدس در نظر داشته است که مورد توجه جدی حقوق‌دانان بوده است. در این مقاله مسائل خبر وخبررسانی در فقه و حقوق تحت بیست وپنج عنوان فقهی مورد بررسی قرار گرفته و حکم فقهی و حقوقی آنها با استخراج از آیات و روایات و متون حقوقی بیان شده است. این عناوین عبارتند از: ورود به حریم خصوصی,» تجسس, و تفتیش» ورود به منازل بدون استیذان؛ استراق سمع و بصرء سوءظن, غیبت» سب» و توهین, اشاعة فحشاء خیانت در امانت» تهمت و افترام» نشر اسرار و اکاذیب» دشنام» فعالیت در جهت گسترش ظلم» ایجاد رعب و هراس انتشار مطالب لاف اسلام و مطالبی که موجب فساد اخلاقی شود نشر مطالب مایوس‌کننده» استفاده از «مغالطات» تحریف کلام دیگران» انکار ضروریات دین» شایعه پراکنی» شبهه افکنی که در تمام عناوین» ادله فقهی» موارد استثناء و جواز به صورت مختصر بررسی شده‌اند. هدف این نوشتار بررسی عناوینی است که در فقه و حقوق محدودکننده به شمار می‌آید و تلاش نگارنده آن بوده که فعالان عرصه خبر و اطلاع‌رسانی را با احکام خبررسانی آشنا کند. تا صداقت و امنیت را در جامعه نهادینه کنند.
واژه‌های کلیدی: فقه، خبر، حرمت، اطلاع رسانی، ممنوعیت، محدودیت، اسلامی، سب، حقوق، تجسس، دین، حکم