مروری بر کنگره بررسی مبانی فقهی امام خمینی و نقش زمان و مکان در اجتهاد

توضیح

اگر یافتن عنوانی برای همه بحران های معرفتی و معیشتی و فردی و اجتماعی ممکن باشد، بی گمان عنوان "تعارض بین سنت و مدرنیسم "یکی از بهترین گزینه های آن خواهد بود.
پرسش از سنت و مدرنیسم، ناسازگاری و هم سازی آنها و مهم تر از همه، تبیین هر یک از وجوه تلائم یا تناقص آن دو، پرسشی جدی و باعث دل مشغولی کسانی است که به دلایلی می کوشند امروزی بیندیشند. البته روشن است که نمی توان رویارو با اندیشه مدرن، از یک سنت سخن گفت; همواره از سنت ها و فرهنگ های گوناگون می توان دم زد. هر یک از این سنت ها، منش و روش ویژه ای را برای برخورد با مدرنیسم پیش خواهد گرفت.
سنت دینی - شیعی ما سنتی است که به مفهوم بی بدیل "اجتهاد" در دوران غیبت امام معصوم (ع) ارج می نهد. در یک سخن، فرایند "اجتهاد "به معنای روش نواندیشی و نوفهمی متون دینی (کتاب و سنت) است. "اجتهاد" روشی برای پویایی و پیشرفت و نیز برآمدن از عهده پرسش ها و نیازهای دوران است. شیعه با این روش توانسته است در گذر تاریخ، طراوت و تازگی خود را حفظ کند و در چنبره زمان ها و مکان ها نپوسد و جاودانه بماند.