عنوان
مساعدت پزشک در مرگ مشرف به موت از منظر فقه امامیه و حقوق
نویسنده
اصطلاحنامه
اتانازی (Euthanasia) | پزشک و بیمار (Physician and patient) | پزشکی (فقه) (Medical laws and legislation (Islamic law)) | جرم انگاری (Criminalization) | جرم شناسی (Criminology) | حقوق جزا (Criminal Law) | حقوق کیفری | خودکشی -- جنبه های مذهبی (Suicide -- Religious aspects) | خودکشی به کمک دیگران (Assisted suicide) | فقه امامیه | فقه جعفری (Islamic law, Ja'fari) | قتل از روی ترحم (Euthanasia) | مرگ آسان (فقه) (Euthanasia (Islamic law)) | مرگ مغزی (فقه) (Brain death (Islamic law)) | مسئولیت های اخلاقی
ناشر
فصلنامه مطالعات فقه اقتصادی، تابستان 1398، شماره 1، ص.: 1-31.
تاریخ نشر
1398
توضیح
همواره خودکشی به عنوان عمل مستقیم یا غیر مستقیم فرد برای مرگ خود عنوان گردیده و اینکه دیگران مانند پزشکان به دلیل صعب العاج بودن یا وضعیت وخیم بیمار به درخواست خودش اقدام به مساعدت نمایند به عنوان یک مسئله فقهی و حقوقی همیشه مطرح م یباشد. بر این اساس بررسی مساعدت پزشک در مرگ مشرف به موت از منظر فقه امامیه و حقوق ایران در این تحقیق به عنوان هدف اصلی مورد نظر می باشد. این تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی انجام پذیرفته و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از اسناد و مدارک معتبر و دست اول گردآوری گردیده و با طبقه بندی و تحلیل اطلاعات نسبت به تجزیه و تحلیل در راستای اثبات یا رد فرضیه های تحقیق اقدام شده است. در نتیجه تحقیق ضمن تایید تمامی فرضیه ها میتوان عنوان نمود که بر اساس فقه اسامی با توجه به شناخت حق کرامت انسان، حق حیات، انحصاری بودن حق مرگ برای خداوند، خودکشی مساعدت شده پزشکی جایز نیست و انسان ها از حق انتخاب زمان و شیوه مرگ خود، برخوردار نیستند. همچنین از منظر حقوق کیفری ایران جرم انگاری مستقل خودکشی مساعدت شده پزشکی امری ضروری است و به عنوان معاونت در خودکشی مطرح می باشد.
واژه های کلیدی: مسئولیت کیفری پزشک، خودکشی، جرم انگاری، خودکشی مساعدت شده پزشکی