مطالعه تطبیقی استصناع به عنوان عقدی معین و مستقل؛ در فقه، قوانین برخی کشور‌های عربی و کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا

توضیح

چکیده:
استصناع به عنوان قراردادی با دو اثر تملیک عین و تعهد سازنده به ساخت یا تغییر کالا از حیث ماهیت و صحت محل اختلاف است. گرچه اغلب حقوقدانان با توجه به ماده 10 قانون مدنی به بطلان چنین عقدی گرایش ندارند، اما با توجه به قوانین جدید در خصوص ماهیت استقلالی و معین بودن این عقد اختلاف دارند. در این مقاله تلاش شده تا با شیوه توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه‌ای، از رهگذر مواد قانونی برخی کشورهای عربی و همچنین مذاهب فقهی خمسه در خصوص ماهیت آن تحقیق شود. نتایج به دست آمده نشان از آن دارد که عقد استصناع در حقوق کنونی عقدی مستقل است اما ذکر آن در بعضی قوانین سبب بازشناسی یک عقد معین نشده و هنوز بسیاری از قواعد خاص این قرارداد که نیاز به تببین و تفهیم دارد از محتوای قوانین دور مانده است. این‌ نهاد حقوقی هر چه باشد در دنیای کنونی با یک سنجه بین‌المللی یعنی کنوانسیون بیع بین‌المللی 1980 وین ارزیابی می‌ شود. در آخر پیشنهاد شده که قواعد خاصه این عقد در راستای حمایت از رابطه خاصی که به دلیل مهارت صنعتگران ایجاد می‌گردد و تحت پوشش مواد 513 و 338 قانون مدنی قرار نمی‌گیرد، باید حتی‌الامکان به عنوان عقدی معین در قانون مدنی درج گردد.
واژه های کلیدی: عقد استصناع، عقد مستقل، مقاوله، کنوانسیون بیع بین المللی کالا