مناسبات دولت اسلامی و خانواده در کنترل بیماری کرونا

توضیح

 زمینه و هدف: کروناویروس در سال 2020 میلادی تمام کشورها از جمله ایران را درگیر خود کرد. به رغم اقداماتی که دولت ها برای جلوگیری از شیوع این بیماری داشتند, این بیماری به حالت پاندمی درآمد. در حال حاضر دولت ها درصدد کاهش این بیماری و کنترل شیوع بیش ازپیش آن برآمده و در حوزه های گوناگون برنامه ها و اقداماتی را در دستور کار قرار داده اند. در این بین یکی از اقدامات لازم برای کنترل شیوع کوید 19, تنظیم مناسبات دولت با خانواده است, پژوهش حاضر به دنبال دستیابی به الگویی کارآمد در مناسبات فراحقوقی دولت اسلامی در کنترل بیماری های فراگیر با تأکید بر بیماری کرونا است.
مواد و روش‌ها: این مقاله با بهره‌گیری از منابع اسلامی به روش توصیفی تحلیلی و به‌ شیوة اسنادی به دنبال اثبات این فرضیه بوده که مناسبات دولت و خانواده می‌تواند از دوگانة حقوق و اخلاق عبور کرده و رابطه حاکمیت و خانواده در نوع دیگری از مناسبات تحت عنوان «حقوق نرم» مطرح شود.
نتیجه‌گیری: یافته‌های تحقیق نشان از این دارد که با توجه به پاسخگو نبودن جرم‌انگاری برای خانواده‌های بی‌توجه به شیوع بیماری کرونا از طرفی و فراگیر نبودن عمل به هنجارهای اخلاقی از سوی دیگر، مناسبات فراحقوقی- فرااخلاقی (حقوق نرم) به عنوان یک مدل‌ اجتماعی، می‌تواند نقش بسزایی در کاهش بیماری‌های فراگیر داشته باشد. در این الگو افراد بدون ترس از مجازات و با ملاحظة مصالح و منافع خود و خانواده‌شان، اقدام به رعایت حقوق دیگران کرده و ملتزم به‌ آن می‌شوند. طراحی این الگو دارای توجیهات فقهی بوده و همچنین دولت و خانواده در این الگو دارای وظایف متقابل هستند که در این مقاله به آن‌ها پرداخته شده است.
واژه‌های کلیدی: بیماری، خانواده، دولت اسلامی، کرونا