نقدی بر نجاست ذاتی اهل کتاب

توضیح

در دوران حاضر که عصر ارتباطات نام گرفته است، هم­زیستی، تعامل و تبادل تجارب بین انسان­ها و جوامع بشری ضروری می­نماید. اسلام حضور همه­ جانبه­ی دین را در عرصه­های گوناگون و از جمله در روابط مسلمانان با دیگر افراد را می­شمارد. روابط با غیرمسلمانان از زوایای گوناگونی در قرآن کریم با معیارهای مشخص مطرح است. به همین ترتیب از فقه نیز انتظار می­رود در پاسخ­گویی به پرسش­هایی که در حوزه­ی روابط انسانی و تعامل و هم­زیستی با پیروان دیگر ادیان طرح می­گردد، حضور فعال داشته باشد. بی­تردید فقهای پیشین در این ارتباط مطالبی را عنوان نموده­اند، اما با توجه به مقتضیات دوران حاضر، این پاسخ­ها نیازمند بررسی مجدد است. از این منظر فتوای عدم طهارت اهل­کتاب در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است. اگرچه به گفته­­ی وحید بهبهانی این فتوی، شعار شیعه شده و به قول صاحب مدارک، شیعه را با این فتوی می­شناسند؛ اما محققین و فقهای معاصر تردیدهایی جدی نسبت به ادله­ی این فتوی که از مباحث اختلافی شیعه و عامه نیز می­باشد، ابراز داشته­اند. در مقاله­ی حاضر تلاش شده است، ادله­ی چهارگانه­ی این مسأله بررسی گردد و پس از اثبات ناتمامی این ادله در مقابل، ادله­ی طهارت اهل­کتاب تشریح و تقویت شود. در پایان مؤیداتی فقهی بر طهارت اهل­کتاب ارائه شده است.
واژه های کلیدی: اهل‌کتاب، طهارت، نجاست، مشرک، پلیدی، نجس.