نقش دلایل ژنتیکی در دعاوی نفی نسب

توضیح

نسب مبحثی بیولوژیک و زیستی است که به دلیل آثار حقوقی فراوان مترتب برآن، در فقه و حقوق مورد توجه قرار می‌گیرد. پیشرفت علم ژنتیک و راهیابی آن در سه دهه اخیر به عرصه حقوق و دادگاه‌ها، و استفاده از آزمایش تجزیه خون و DNA، بررسی اعتبار فقهی و حقوقی مسأله را ضروری می‏سازد. مقاله حاضر درصدد پاسخ به این سؤال است که آیا میزان اعتبار حقوقی و فقهی آزمایش‌های خون و ژنتیک به اندازه‌ای است که بر اماره فراش مقدم شود و دعاوی نفی نسب از طریق آن حل و فصل گردد؟ برخی بر این عقیده‌اند که این نوع آزمایش‌ها بر اماره فراش مقدم هستند و اثبات خلاف اماره از طریق آزمایش‌های مذکور امکان‌پذیر است؛ اما پاسخ مقاله به سؤال تحقیق این است که هر چند آزمایش‌های ژنتیک موفقیت‌هایی در زمینه رابطه نسبی بین افراد داشته‏اند، در مواردی که تمامی شرایط اماره فراش محقق ‏باشد، این آزمایش‌ها توان مقابله با اماره را ندارند و اثبات خلاف اماره فراش از این طریق امکان‏پذیر نیست؛ مگر آن‌که یکی از شرایط اماره مفقود باشد. در آن صورت، استفاده از نتایج آزمایش‏های مذکورـ به عنوان اماره قضایی ـ می‏تواند راهگشا باشد.
واژه‌های کلیدی: نسب، نفی ولد، اثبات نسب، اماره فراش، نفی نسب.