توضیح

در فقه اسلامی جواز تصرف، خلو از نجاست و تصویر از جملۀ شرایط مکان نمازگزار محسوب می‌شود؛ برابر رویکرد برخی از فقهیان اهل سنت و شیعه، این شرایط در معابد اهل کتاب مفقود است؛ زیرا از یک سو این اماکن وقف عبادت اهل کتاب و معمولاً دارای تصویر هستند و از سوی دیگر مبنای نسخ شرایع و نجاست اهل کتاب، مانع اعتبار این اماکن برای انتفاع معنوی است؛ از این‌رو اقامۀ نماز در آنها خالی از اشکال نیست. در پژوهۀ حاضر به تقریر و ارزیابی ادله و مستندات این دیدگاه می‌پردازیم و نظر به ضعف آن، دیدگاه جواز را به‌عنوان نظریۀ معیار فقه امامیه در مسئلۀ اقامۀ نماز در معابد اهل کتاب اثبات خواهیم کرد. این نظریه همسوی با رهیافت قرآنی، روایات اهل بیت (ع)، اصول عملیه و رأی مشهور فقیهان امامیه است و کاستی‌های رویکرد منع را ندارد.
واژه های کلیدی: اهل کتاب، طهارت و نجاست اهل کتاب، معابد، مکان نماز، نماز.