رسالت پاسدارى از کیان دین، تکلیف نشر و تبلیغ معارف و احکام الهى و مسؤلیت سرپرستى و حمایت از امت در دوران غیبت،بر دوش عالمان دین و به دست فقیهان دارنده همه ویژگیهاست.
اینانند که در روایات،به عنوان:«مرابطون على الثغر»،«حصون الاسلام»،«ورثة الانبیاء»،«امنائ الاسلام»و «کفلاء ایتام آل محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلم»1 معرفى شدهاند و مردم در امور دین و دنیاى خود،رخدادهاى اجتماعى،سیاسى،فرهنگى و دیگر مسائل نوپیداى زندگى به آنان ارجاع داده شدهاند. ماندگارى دین و آثار آن، گسترش معارف و احکام اسلامى ،استقلال ،آزادى ،امنیت ،تمامیت ارضى و عزت و اقتدار امت،پاسخ به شبهههاى گوناگون شیطانى و جلوگیرى از رخنه اندیشههاى ناپاک بیگانگان در حریم دین و دینداران ،همه و همه، به برکت مجاهدتهاى خستگىناپذیر این فقیهان آگاه و هنگام شناس و وظیفه بان بوده است. در دوران غیبت،این فقیهان هشیار و بیدارند که مایه چشم روشنى،دل گرمى و پاسخ دهنده به هر گونه شبه و مسأله نوپیداى در زندگى اجتماعى مسلمانند.