نگرشی فقهی بر سیاست جنائی حقوق موضوعه ایران در قبال بزه اهانت به مقدسات اسلام

توضیح

قداست ستیزی در برابر آنچه که مطابق آموزه های اسلامی از ضروریّات قطعی دین محسوب می گردد, واکنش شدید کیفری مقنّن را نسبت به خود بر انگیخته است. اهمّیّت حفظ و صیانت از مقدّسات اسلامی به گونه ای است که اعدام, حبس و شلّاق تعزیری, مجازات هایی هستند که قانون گذار ایران حسب رفتار موهن علیه مقدّسات اسلام وضع نموده که مبیّن سیاست جنائی افتراقی نظام تقنینی ایران در این باره است. فقه امامیّه هم به عنوان مهمّ ترین منبع قانون گذاری با انشاء قاعده تحریم هر نوع اهانت به مقدّسات اسلام و جعل احکام خاصّ مربوط به آن, اهتمام جدّی به صیانت از مسائل مقدّس و ضروریّ دین روا داشته است. مقارنه و تطبیق حقوق جزای اسلام با قوانین کیفری ماهوی ایران در خصوص بزه توهین به مقدّسات اسلام, موضوعی است که این پژوهش توصیفی و تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای عهده دار آن است تا تمایز سیاست جنائی حقوق موضوعه ی ایران را در این قبیل جرایم معطوف به مبانی غنی فقهی به اثبات رساند. تعیین مجازات تعزیری شلّاق در فرض ارتکاب سبّ در حالت مستی یا نقل آن از دیگری به موجب تبصره ی مادّه ی (263) از قانون مجازات اسلامی مصوّب 1392 بر خلاف مقرّرات حقوق جزای عمومی با وجود خدشه بر عنصر معنوی احراز جرم به وضوح مبیّن جایگاه والای مقدّسات در دیدگاه اسلام است.
واژه‌های کلیدی: مقدسات اسلام، توهین، فقه، سیاست جنایی، قانون مجازات اسلامی