هنر و زیبائی از نگاه مبانی فقه اجتهادی

توضیح

هنر و زیبایی از نگاه مبانی فقه اجتهادی امروز ما در مقطعی از زمان قرار گرفته‌ایم که مردم آگاه و روشن ضمیر کمال اشتیاق را دارند که فرامین و احکام اسلامی را آنگونه که از منابع و پایه‌های شناخت نسبت به انواع هنر استفاده می‌شود بهمند نه آنگونه که ذوقها و سلیقه‌های اشخاص و یا عوامل ذهنی و خارجی و یا شیوه‌های احتیاطی در مقام بیان احکام اقتضا می‌کند لذا بر مسئولان است که به این امر توجه داشته باشند و به آن اهمیت دهند. اسلام بر خلاف مکاتب بشری و نیز بر خلاف ادیان تحریف شده که پیروانش سعی و کوشش در محدود کردن قلمرو نظرگاههای دین نسبت به مسایل درونی و شخصی دارند، علاوه بر تعیین وظایف فردی و عبادی و اجتماعی، درباره مقوله هنر و آفرینش زیباییها به وسیله انسان نیز دارای نظر مثبت است، مشروط بر اینکه وسیله انحراف و فساد قرار نگیرد، بلکه وسیله صلاح و اصلاح قرار گیرد در قرآن کریم که نخستین منبع فقهی اجتهادی و پایه شناخت است و نیز در سنت که دومین منبع شناخت معارف است، هنر و زیبایی مورد توجه قرار گرفته است و عالمان اسلامی نیز هر یک به مقتضای شرایط زمان خود، مدارک آنها را در این باره مورد بررسی قرار داده‌اند. 12-سوء استفاده از هنر در اینجا باید بگویم با توجه به اینکه هنر نباید هدف باشد و یا وسیله فساد قرار گیرد، باعث تأسف است که عده‌ای هنر را در طول تاریخ بشری به خصوص در اواخر ایام امویان و زمان عباسیان و نیز در این عصر در غرب و شرق وسیله برای دستیابی به مطالمع نفسانی خویش قرار داده‌اند و همواره سعی کرده‌اند تا به واسطه آن بر بسیاری از امور زشت و ناپسند و قبیح، پوشش زیبا بپوشانند.
واژه‌های کلیدی: هنر، شعر، امام، خدا، رسول خدا، اسلامی، فساد، انسان، وسیله، هنر و زیبایی.