وضعیت حقوقی قرارداد استفاده از روش رحم جانشین

توضیح

دراین تحقیق کوشش شده است با اتکاء به تجارب قانون گذاری ، رویه ی محاکم و ادبیات تحقیقی دو کشور پیشرو در ابداع تکنیک های نوین باروری کمکی ، یعنی انگلیس واسترالیا ، موضوع استفاده از رحم جانشین و انواع و مصادیق خارجی آن توصیف و آنگاه ماهیت حقوقی توافقات مربوط به این شیوه دارا شدن فرزند مورد بحث و بررسی قرارگیرد . نویسنده ضمن طرح دیدگاه های متفاوت در این خصوص ، نشان داده است که توافق مزبور نمی تواند از نوع عقد اجاره یا عاربه باشد .بلکه قراردادی مستقل با احکام و آثار خاص خود می باشد .همچنین صحت و اعتبار این نوع قراردادها در حقوق دو کشور دارای قوانین تفصیلی یعنی انگلیس و استرالیا ، مورد بررسی و دلایل مخالفان و موافقان صحت و اعتبار این نوع قرارداد هامورد بحث قرار گرفت و آنگاه دیدگاههای متفاوت در خصوص صحت و نفوذ این نوع توافقات در حقوق ایران و فقه امامیه مطرح و ضمن بیان دلایل صحت و بطلان ، نشان داده شده است که نه ممنوعیت همه صور و اشکال این نوع توافقات موجه است و نه جواز بی قید و شرط آن .
سرانجام تحقیق حاضر نشان می دهد که حقوق ایران در خصوص موضوع تحقیق، فاقد مقررات روشن بوده و با طرح چنین مسائلی ، محاکم به احتمال فراوان اقدام به صدور آرای متفاوت و بعضاً متعارض خواهند نمود .همچنین آرای فقهی فقهان میان هم به درجه ای از وضوح وتفصیل نیست تا مبنای تصمیم آنها در چارچوب اصل 167 قانون اساسی قرار گیرد .
نظر به اهمیت این امر ، نگارنده بر این عقیده است که مداخله قانون گذار در این خصوص ، لازم بوده و شایسته است موارد مجازو ممنوع بدقت معین و شرایط توسل به این شیوه دارا شدن فرزند به تفصیل بیان شود.
واژه های کلیدی: اجاره رحم، عاریه رحم