پژوهشی فقهی در حلیت ذبائح اهل کتاب با تأکید بر آیات قرآن

توضیح

تردیدی نیست که یکی از مسائل مهم و مورد ابتلای جامعة امروزی ما مساله ذبائح اهل کتاب است که دارای ثمرات علمی و عملی فراوانی است. البته مراد ذبائحی است که اهل کتاب. مطابق با شرایط اسلام ذبح کرده باشند. از آنجا که امروزه» ارتباطات و مسافرتها و معاملات. وسعت و کثرت بیشتری پیدا کرده, اهمیت این بحث. مضاعف جلوه می‌کند. نگارنده با استقصاء کامل در اقوال فقهاء؛ اعم از قدمای متاخرین و معاصرین به این نتیجه رسیده که اجماع و تسلمی در حرمت ذبانح اهل کتاب وجود ندارد. دلیل عمده» برخی از آیات الهی است که مهم‌ترین آن آیة ۱۲۱ سورة انعام و ای ۵ سورة مائده است که آیه اولی دلالت بر وجوب تسمیه می‌کند و هیچ دلالتی بر شرطیت اسلام در ذاپح ندارد و آیه دوم هم دلالت بر حلیت طعام اهل کتاب از جمله ذبائح آنها می‌کند. در کشار این آیات. روایات متعددی نیز وارد شده که در این بحث. مورد توجه قرار گرفته است. همچنین شواهد و قرائن متعددی نیز بر این حلیت اقامه شده است که این قول را از متانت و حقانیت برخوردار می‌کند. لازم به ذکر است قدر متیقن از اهل کتاب در این بحث. بهود و نصاری است؛ هر چند برخی از فقهاء مجوس را نیز شامل این حکم دانسته‌اند.
واژه های کلیدی: اسلام، اهل کتاب، ذبح، ذبیحه، ذابح.