فصلنامه فقه و اصول، بهار ۱۳۸۷، شماره ۷۹، ص.: ۱۲۳-۱۵۴.
تاریخ نشر
۱۳۸۷
توضیح
مقاله حاضر، مشتمل بر بیان حدّ مسافت شرعی با استناد به مفهوم لغوی سفر، مُفاد روایات ودیدگاه برخی از فقیهان است مبنی بر اینکه ملاک و میزان در تحقق مسافت موجب قصر نماز در سفر شرعی، پیمودن حداقل یک روزه راه معمولی با وسائل عمومی است به گونه ای که موجب مشقّت و خستگی شخص مسافر شود تا از باب تخفیف و تسهیل، نماز را کوتاه بگزارد.
واژههای کلیدی: حدّ سفر، مسافت شرعی، قصر نماز.