گستره «مصلحت امنیت» در تعارض با حریم خصوصی

توضیح

نوشتار حاضر به بررسی گستره بهره گیری از عناصر مصلحت در تعارض میان امنیت و حریم خصوصی اشخاص از منظر فقه شیعی پرداخته است . تامین امنیت و اهمیت آن در یک سو و حق داشتن حریم خصوصی و صیانت از آن از سوی دیگر و نیز حل تقابل این دو ، از دیرباز در کانون توجه حکومت ها و مدافعان حقوق انسان بوده است؛ آن سان که این مسئله تا به اکنون ، به صورت معمایی حل نشده باقی مانده است . بررسی مفهوم و مستندات و نیز آراء و نظریات مرتبط به منظور دست یابی به ادله ای متناسب پیرامون قلمرو این مفهوم بخش های اصلی این جستار را سامان داده است. ممنوعیت نقض حریم خصوصی اشخاص ، به عنوان یک اصل کلی و تخصیص آن در مواردی که منجر به خدشه دار شدن امنیت در شکل خرد یا کلان آن می شود ، نتیجه ای است که نوشتار حاضر بدان دست یافته است. خروج از این اصل ، مشروط به نظارت یک فرد آگاه به احکام اسلامی و عادل یعنی حاکم شرع است که باید براساس موازین شرعی و به مقدار لازم برای تامین امنیت باشد.
واژه‌های کلیدی: مصلحت، امنیت، حریم خصوصی، فقه