گفت وگوی نشریه فقه با آیت الله محمد مؤمن درباره شبیه‌سازی

توضیح

فقه: با تشکر از حضرت عالى و بزرگوارى تان براى پذیرش این گفت وگو. جناب عالى که از ارکان فقهى به شمار مى آیید, در ارائه مباحث مستحدثه سابقه دارید. چنان که مستحضر هستید, یکى از مسائل نوپدید, شبیه سازى است که در جهان امروز بازتاب هاى گسترده اى داشته و بیشتر اظهار نظرها در جهت تحریم و یا عدم پذیرش آن بوده است. اما علماى شیعه بر خلاف علماى اهل سنت و علما و صاحب نظران مسیحیت, دیدگاه متفاوت و متمایزى داشته اند. البته هنوز همه علماى شیعه به این موضوع نپرداخته اند, ولى آنها که بدان پرداخته اند, نوعاً سمت وسوى واحدى داشته اند. جناب عالى نیز تقریباً همان راهى را که سایر علماى شیعه داشتند, پیمودید و استدلال هاى مشخص تر و گاهى دقیق ترى را ارائه کردید. اولین سؤالى که مطرح مى شود, این است که آیا دلیلى بر حرمت شبیه سازى وجود دارد یا نه؟ استاد: بسم اللّه الرحمن الرحیم. الحمدللّه رب العالمین, وصلّى اللّه على سیدنا و نبینا محمد وآله الطاهرین, و لعنةاللّه على اعدائهم اجمعین من الآن إلى قیام یوم الدین. از لطف و حسن ظن شما متشکرم. طلبه اى هستم که از محضر بزرگان حوزه چند کلمه اى آموخته ام. مقام معظم رهبرى چند سال قبل یک جمع محدودى را معین کردند تا درباره مسائل مهم جهان اسلام ـ چه در ایران یا غیر آن ـ به بحث بپردازند. شبیه سازى هم از جمله این مباحث بود که قرعه این فال را به نام من زدند. مقاله اى هم که بنده نگاشتم به دنبال همان جلسه بود.
واژه‌های کلید: شبیه سازی، انسان، فقه، اسلام، آیت الله محمد مومن