نگاهی نو به ارتباط رسانه با ماهیت جرم نشر اکاذیب در قوانین ایران با محوریت رسانه های مجازی

توضیح

زمینه و هدف : رسانه ها تاثیری عمیق و گسترده بر اخلاق و تفکر اجتماعی آحاد افراد جامعه دارند. یکی از ویژگی های رسانه و خصوصا رسانه نوین فضای مجازی، گستردگی مخاطبان و ارتباطات آن است .این قابلیت و ویژگی باعث می شود اخبار و اطلاعات بسیار سریع در آن انتشار یابد ودر دسترس همگان قرار گیرد. اما در حالتی که خبر یا مطلب کذب در این شبکه ها یا رسانه ها نشر داده شود موضوعات دروغین به سرعت در اختیار همگان قرار گرفته و در پاره ای از موارد صدمات جبران ناپذیری را به پیکره اجتماع وارد می کند. روش تحقیق: این پژوهش بر اساس روش توصیفی وتحلیلی نوشته شده است. درمقاله حاضرسعی شده است تا ضمن بررسی و تحلیل جرم انگاری نشر اکاذیب ، به ارتباط رسانه و خصوصا فضای مجازی با جرم نشر اکاذیب نیز پرداخته شود. یافته ها: یکی از راه های نشر اکاذیب، استفاده از رسانه ها شامل مکتوب، صوتی، تصویری یا مجازی برای انتشار مطالب است. در همین راستا، قانون مطبوعات که ناظر بر فعالیت های رسانه ای و مطبوعاتی در کشور است، در ماده ۶ خود، نشریات را به جز موارد مشخص شده در قانون، در انتشار سایر مطالب آزاد دانسته است. از مواد قانونی مهم در این حوزه می توان به مواد ۶۹۸ و ۶۹۹ کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی در حوزه فضای حقیقی و همچین ماده ۷۴۶ مربوط به جرایم فضای مجازی استناد نمود. نتیجه گیری: با توجه به رشد شدید تکنولوژی در زمینه رسانه های جمعی، پیش بینی دقیق تر ماهیت مجرمانه نشر اکاذیب در رسانه های جمعی و آن هم به طور مجزا و بر اساس مقتضی رسانه خاص، از ضروریات وظایف حقوق دانان کشور است.
واژه های کلیدی: جرم نشر اکاذیب، رسانه، قوانین ایران، شبکه های اجتماعی مجازی.