توضیح

‏فروست: سلسله پژوهش‌های فقهی- حقوقی؛ ۴.
یادداشت: کتابنامه به صورت زیرنویس.
یادداشت: بازبينی و كنترل نهايی: محمداسماعيل بيگی.
موضوع: مالکیت محدود به زمان
موضوع: مالکیت (فقه)
‏شناسه افزوده: ایران. قوه قضائیه. دفتر آموزش روحانیون و تدوین متون فقهی.
رده‌ بندی کنگره: 8الف/،2م/،198/6، BP
معرفی مختصر کتاب
اندیشه‌وران دانش حقوق در مغرب‌زمین عنوان حقوقی جدیدی با نام «بیع زمانی» به وجود آوردند که در حقوق اسلامی از آنان با عنوان «عقد اجاره» یا «مهایات» نام برده می‌شود. در عقد اجاره، مالکیت «عین» متعلق به موجر است و مستاجر مالک منافع عین در مدت مشخصی خواهد بود. در مهایات زمانی، مالکان مال مشاعی برای استفاده از مال مشترک، منافع آن را به گونة زمانی میان خویش تقسیم می‌نمایند و منافع تمامی مال در مدت معینی متعلق به یکی از مالکان خواهد بود. در حالی که در قرارداد بیع زمانی در هر برهه‌ای از زمان، مال تنها دارای یک مالک است که حق استفاده از منافع آن را دارد. نگارنده در این کتاب، نخست امکان و وقوع مالکیت موقت در فقه و حقوق و دلایل نفی و اثبات آن را بررسی کرده تا جایگاه بیع زمانی به عنوان یکی از مصادیق مالکیت موقت، در فقه و حقوق تبیین گردد؛ سپس قالب‌ها و قراردادهایی را بررسی می‌کند که احتمال شایستگی تحقق مالکیت موقت را به گونه‌ای که در بیع زمانی وجود دارد، دارا می‌باشند و این دو مبحث، محتوای اصلی رسالة حاضر را تشکیل می‌دهند.